ក្នុងឆ្នាំសិក្សា២០១២-២០១៣ កុមារអាយុ៥ឆ្នាំ ៥៦,៤៩ ភាគរយ បានចូលរៀនក្នុងកម្មវិធីអប់រំកុមារតូច ធៀបនឹងឆ្នាំសិក្សា២០០៨-២០០៩ មានត្រឹមតែ ៣៥ ភាគរយ ។ កុមារអាយុ ៣-៤ ឆ្នាំបានចូលរៀន ២១,២៣ ភាគរយ ។ ប៉ុន្តែការទទួលបានសេវាអប់រំកុមារតូចអាយុ ០ ទៅក្រោម ៣ ឆ្នាំ សម្រេចបានតែ ៣,១៩ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។
វឌ្ឍនភាពកើតឡើងដោយសារការពង្រីកចំនួនសាលាមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ ថ្នាក់មត្តេយ្យក្នុង បឋមសិក្សា មត្តេយ្យឯកជន និងកម្មវិធីអប់រំកុមារតូចតាមផ្ទះ តាមខ្នងផ្ទះ។ ទោះជាយ៉ាងណា វិសាលភាពនៃការពង្រីកនេះនៅមានកម្រិតនៅឡើយដោយសារកង្វះ ធនធានរូបវ័ន្តនិងហិរញ្ញវត្ថុ ព្រមទាំងសមត្ថភាព។ តម្រូវការនិងគុណភាពនៃសេវាអប់រំនៅកម្រិតនេះ នៅមានកម្រិត និងមានគម្លាតរវាងទីតាំងភូមិសាស្ត្រមួយទៅភូមិសាស្ត្រមួយទៀត ជាពិសេសនៅតំបន់ដែលមានការចូលរៀននៅបឋមសិក្សាមានកម្រិតទាប និងបោះបង់ការសិក្សាខ្ពស់។ អនុវិស័យនេះបាន ផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចលើបញ្ហា អាហា-រូបត្ថម្ភ ការគាំពារ និងសុខភាពរបស់កុមារតូច។
ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក្របខណ្ឌធានាគុណភាពមិនទាន់បានរៀបចំ និងមានតែគ្រូមត្តេយ្យសិក្សានៅសាលាសាធារណៈ ដែលបានឆ្លងកាត់ការបណ្តុះបណ្តាល។ គ្រូមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ និងក្រុមម្តាយបង្គោលនៃកម្មវិធីអប់រំកុមារតូចតាមផ្ទះ តាមខ្នងផ្ទះបានទទួលការបំប៉នតិចតួច សម្ភាររៀននិងបង្រៀននៅមានកម្រិត និងការអភិវឌ្ឍសម្ភាររូបវ័ន្តមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍មិនទាន់ជាចំណុចអាទិភាពនៅឡើយ។
អន្តរាគមន៍លក្ខណៈជាគោលនយោបាយក្នុងអំឡុង ២០០៩-២០១៣ កន្លងមក គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការឈានទៅបង្កើនគុណភាពនៃសេវាអប់រំកុមារតូចនៅឆ្នាំ ២០១៨។ មូលដ្ឋានគ្រឹះទាំងនោះមានដូចជា ការរៀបចំគោលនយោបាយជាតិនិងផែនការសកម្មភាពជាតិ ស្តីពីការគាំពារនិងអភិវឌ្ឍកុមារតូច។គណៈកម្មាធិការជាតិគាំពារនិងអភិវឌ្ឍកុមារតូច ប្រកាសស្តីពីការគ្រប់គ្រងសាលាមត្តេយ្យសិក្សាឯកជន និងប្រកាសស្តីពីការទទួលស្គាល់គ្រូបង្គោលថ្នាក់ជាតិនិងថ្នាក់ក្រោមជាតិ។ គោលការណ៍ប្រតិបត្តិសម្រាប់កម្មវិធីអប់រំមាតាបិតា រួមបញ្ចូលទាំងស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងមាតាបិតាដែលមានកូនអាយុក្រោម ២ ឆ្នាំ និងគោលការណ៍ប្រតិបត្តិសម្រាប់សាលាមត្តេយ្យធនធាន។ ប្រព័ន្ធពិនិត្យតាមដាននិងវាយតម្លៃផ្អែកលើ លទ្ធផល សម្រាប់ចក្ខុវិស័យអប់រំកុមារតូចត្រូវបានរៀបចំ ដើម្បីលើកកម្ពស់គុណភាពអប់រំ។
ទំនាក់ទំនងការងារជាមួយក្រសួងពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត ស្របតាមគោលនយោបាយវិមជ្ឈការ និងវិសហមជ្ឈការពីថ្នាក់ជាតិដល់ថ្នាក់ឃុំ សង្កាត់នឹងជួយសម្របសម្រួលដល់ការចែករំលែកធនធាននិងការទទួលខុសត្រូវ។
អត្ថបទដើម៖ ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា